آدم های سّمی؟

یه مسئله ای هم هست که در جواب حال بد ادم مطرح میکنن اونم اینکه: از ادم های سّمی فاصله بگیر. ولی یک چیزی اینجا ایراد داره. بنظر من البته به عنوان یه آدم عادی که با آدم های سّمی هم در زندگیش مواجهه داشته. اونم اینکه: این ادم ها و درواقع یک آدم هایی ممکنه برای ما سمی باشند و یجورایی مانع زندگی یا هر اسم دیگه ای، ولی اوناهم آدمن و خب یکجوری این فکر داره میگه تو فقط برتری و بقیه بد هستن!. تو خوبی پس فلان و بیسار!. ولی اینو نمیگن که دو نفر آدم شاید نتونن باهم سازگار باشند ولی در جایی دیگه هر کدوم جدا برای خودشون با کسانی باشند که برای هم ضرری ندارند و خیلی هم هم سو و هم درد  هستن. این واژه سمی یجوریه که آدم احساس بدی بهش دست میده. یجور نگاه صفر و صدی داره که ازش خوشم نمیاد. خب ممکنه منم برای خیلی از افراد زندگیم آدم سّمی ای باشم. پس یعنی من کاملا بد هستم و خطرناک و تضاد دیگران؟  این یجورایی هر چقدر فکر میکنم عجیبه!. این نظریه. چون باعث شده از هرکی که خوشمون نیاد اسم سّمی بذاریم و اون رو منهای خیلی از صفات خوب و مثبتش، منفی ببینیم.