هر آیینه ای آدم رو یک جور نشون میده. توی خونه ماهم همینطوریه! مثلا آیینه توی هال آدم رو سفید با زیر چشمای پُف کرده نشون میده. آیینه قدی توی اتاق لاغر با رنگ زرد نشون میده. آیینه کوچیک‌توی کیفم صورت پُر از کک و مکی رو بهت نشون میده. اما آیینه قشنگ نسبتا کوچیکم که توی قفسه کتابامه، صورتمو سفید، تپلی با چشمای دُرُشت نشون میده. از این جهت خیلی دوستش دارم. اما نوردهی هم خیلی مهمه ها! مثلا شب آینه قدی چشماتو مشکی نشون میده درصورتی که توی روز قهوه ای نسبتا سوخته. یا مثلا آیینه توی هال ساعتای ۱۱وقتی رَده نور میفته کنارش، چشمامو قهوه ای خیلی روشن نشون میده، ولی شب قهوه ای سوخته!
لُپ کلام اینکه آیینه ها برای دل ما کار نمیکنن. این ماییم که باید جهت مناسب و آیینه مناسب رو پیدا کنیم. پس اگه یه وقتی دیدید زشت افتادید توی آیینه، اون فقط یک آیینه است از مدل های مختلف آیینه های جهان. نه همه آیینه های جهان!.
پ.ن: صرفا جهت تاکید اینکه آیینه کوچیک سفید هنوز در مقام اول زیبا نشون دادن تمام آیینه های جهان قرار داره :)
